Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

emigrare domo

  • 1 ausziehen

    ausziehen, I) v. tr.: 1) herausziehen: a) übh.: extrahere. – vellere. evellere (ausrupfen, -raufen, -reißen). – b) Kleidungsstücke: exuere (Ggstz. induere, wohl zu unterscheiden von ponere, [316] ablegen, Ggstz. amicire, umwerfen). – jmd. (jmdm. die Kleider) ausziehen, exuere alqm veste; alci vestem detrahere (abziehen, bes. gewal tsam); alqm nudare, spoliare (jmd. entblößen, um ihn mit Ruten zu hauen, von dem Liktor): sich (die Kleider) au., se exuere vestibus; vestes sibi detrahere: jmdm. die Schuhe au., alqm excalecare; sich etc., excalceari; excalecare pedes: sich die Schuhe von jmd. au. lassen, pedes excalceandos praebere alci. – Uneig., den Menschen au, hominem ex homine exuere. – jmd. au., alqm spoliare (berauben); alqm nud are (entblößen von aller Habe etc.); alqm pauperem facere (jmd. arm machen); ganz, omnibus rebus spoliare; omnibus bonis exuere; evertere fortunis omnibus (um Hab u. Gut bringen). – 2) übtr., herausschreiben, exzerpieren: excerpere. – exscribere, ausschreiben, Stellen aus einem Buche). – eligere (auswählen). – II) v. intr.: a) übh.: migrare, emigrare ex loco, demigrare de od. exloco, wohin, in locum (fortziehen, auswandern aus etc., w. vgl.). – migrare, emigrare domo od e domo (aus einer Wohnungziehen). – secedere in locum (aufrührerischerweise sich von der Obrigkeit trennen u. aus der Stadt ziehen. wie die Römer auf den Heiligen Berg). – proficisci (abreisen, abmarschieren). – feierlich, in Prozession au., pompam ducere. – b) von Soldaten, s. ausrücken. – Ausziehen, das, - ung, die, I) tr.evulsio (z. B. dentis). – II) intr s. Auszug no. I.

    deutsch-lateinisches > ausziehen

  • 2 fortziehen

    fortziehen, I) v. intr: 1) wegziehen: abire discedere. excedere (übh. sich von einem Orte entfernen). – proficisci (sich auf den Weg machen, abreisen, abmarschieren). – castra movere, promovere, proferre (mit dem Lager aufbrechen, v. Soldaten). – exercitum abducere. exercitum educere ex alqo loco (mit dem Heere abziehen, v. Feldherrn, letzteres aus einem Orte). – migrare, emigrare, von wo, ex etc., wohin, in etc. demigrare, von wo, de od. ex etc. (von einem Orte hinwegwandern). – transmigrare in od. bl. (bei Städtenamen) mit Akk. (nach einem Orte hinwan. dern). – emigrare domo od. e domo (aus [932] einem Hause fort- od. ausziehen). – secedere in locum lausrührerischerweise sich von der Obrigkeit trennen und aus der Stadt ziehen, wie die Römer auf den heiligen Berg). – aus einem Lande s., e terra excedere; aliud domicilium, alias sedes petere; solum mutare (aus dem Vaterlande, bes. v. einem Verbannten). – 2) sich vorwärts- od. weiter begeben: procedere; longius progredi. II) v. tr.: 1) wegziehen: abstrahere, mit Gewalt, vi. – 2) weiterziehen: trahere (z.B. navem remulco). – Uneig. sich fortz., s. hinziehen (sich).

    deutsch-lateinisches > fortziehen

  • 3 domus

    dŏmŭs, ūs (i), f. [st2]1 [-] maison, logis, domicile. [st2]2 [-] demeure, habitation. [st2]3 [-] pays, patrie. [st2]4 [-] maison, famille. [st2]5 [-] école philosophique, secte.    - la déclinaison    - domi (locatif); qqf. domui: à la maison, chez soi, dans son pays.    - domi nostrae, Cic. Plaut.: chez nous.    - alienae domi, Cic. Tusc. 1, 22, 51: chez un autre.    - domi Caesaris, Cic. Att. 1, 12, 3: dans la maison de César.    - in domo sua, Nep.: à la maison, chez soi.    - domi non solum, sed etiam Romae, Liv.: non seulement dans son pays, mais encore à Rome.    - domo: de sa maison, de chez soi.    - domo emigrare, Caes.: quitter son pays.    - domi bellique: au-dedans et au-dehors; en temps de paix et en temps de guerre.    - domi militiaeque: au-dedans et au-dehors; en temps de paix et en temps de guerre.    - eo domum (meam): je vais chez moi.    - Pomponii domum venire, Cic. Off. 3, 31, 112: aller chez Pompée.    - marmorea domus, Tib. 3, 2, 22: sépulcre de marbre.    - domus Assaraci, Virg.: les descendants d'Assaracus (les Romains).    - domus Socratica, Hor.: l'école de Socrate.    - domus te nostra tota salutat, Cic. Att. 4, 12: toute ma famille te salue.    - domi habere (fig.): avoir en abondance.    - domi esse (fig.): surabonder.    - domi habuit unde disceret, Ter. Ad. 3, 3, 59: il a été à bonne école.    - id quidem domi est, Cic. Att. 10, 14: certes, ce n'est pas cela qui manque; on n'est pas en peine de cela.    - domus Socratica, Hor.: la secte de Socrate.    - domus cornea, Phaedr.: écaille d'une tortue.    - domus avium, Virg.: nid des oiseaux.    - domus pecorum, Stat.: étable.
    * * *
    dŏmŭs, ūs (i), f. [st2]1 [-] maison, logis, domicile. [st2]2 [-] demeure, habitation. [st2]3 [-] pays, patrie. [st2]4 [-] maison, famille. [st2]5 [-] école philosophique, secte.    - la déclinaison    - domi (locatif); qqf. domui: à la maison, chez soi, dans son pays.    - domi nostrae, Cic. Plaut.: chez nous.    - alienae domi, Cic. Tusc. 1, 22, 51: chez un autre.    - domi Caesaris, Cic. Att. 1, 12, 3: dans la maison de César.    - in domo sua, Nep.: à la maison, chez soi.    - domi non solum, sed etiam Romae, Liv.: non seulement dans son pays, mais encore à Rome.    - domo: de sa maison, de chez soi.    - domo emigrare, Caes.: quitter son pays.    - domi bellique: au-dedans et au-dehors; en temps de paix et en temps de guerre.    - domi militiaeque: au-dedans et au-dehors; en temps de paix et en temps de guerre.    - eo domum (meam): je vais chez moi.    - Pomponii domum venire, Cic. Off. 3, 31, 112: aller chez Pompée.    - marmorea domus, Tib. 3, 2, 22: sépulcre de marbre.    - domus Assaraci, Virg.: les descendants d'Assaracus (les Romains).    - domus Socratica, Hor.: l'école de Socrate.    - domus te nostra tota salutat, Cic. Att. 4, 12: toute ma famille te salue.    - domi habere (fig.): avoir en abondance.    - domi esse (fig.): surabonder.    - domi habuit unde disceret, Ter. Ad. 3, 3, 59: il a été à bonne école.    - id quidem domi est, Cic. Att. 10, 14: certes, ce n'est pas cela qui manque; on n'est pas en peine de cela.    - domus Socratica, Hor.: la secte de Socrate.    - domus cornea, Phaedr.: écaille d'une tortue.    - domus avium, Virg.: nid des oiseaux.    - domus pecorum, Stat.: étable.
    * * *
        Domus, huius domus vel domi, huic domui, hanc domum, o domus, ab hac domo vel domu. Hae domus, harum domorum vel domuum, his domibus, has domos vel domus, o domus, ab his domibus. Maison, Manoir.
    \
        Domus, Gens vna tota. Virgil. Une race.
    \
        Domus auium. Virgil. Un nid d'oiseau.
    \
        Pecorum domus. Stat. Estable.
    \
        Regiae domus proles. Seneca. De ligne royale.
    \
        Multiplex. Seneca. En laquelle y a beaucoup de chambres et de retraicts.
    \
        Stellata. Claud. Le ciel.
    \
        Vidua domus. Ouid. Quand le mari est mort.
    \
        Solo aequata domus. Quintil. Rasee rez pied rez terre.
    \
        Opime et opipare instructa domus. Plaut. Bien et richement garnie de toutes choses.
    \
        De domo numerare. Paulus. Bailler de son argent, Tirer de sa bourse, Du sien.
    \
        Occidit vna domus. Ouid. Est perie.
    \
        Solare domos. Stat. Rendre seules et inhabitees.
    \
        Domi, genitiuus, Locus est in quo quis manet. Terent. Te expectat domi. En la maison.
    \
        Parua sunt arma foris, nisi est consilium domi. Cic. En la ville.
    \
        Domi est animus. Plaut. Je pense à ma maison, et que c'est qu'on y fait.
    \
        Domi ero, si quid me voles. Teren. Je seray en la maison, si etc.
    \
        Domi nobiles erant. Sallust. Nobles et de grande reputation en leur pays.
    \
        Domi et Militiae, genitiui aduerbiales: id est, absolute positi, pro eo quod est In pace et In bello: hoc est, Pacis et belli tempore. In his obseruatum est, vt fere per coniunctionem QVE VEL ET connectantur. Terent. Vna semper militiae et domi fuimus. En temps de paix et de guerre.
    \
        Domi, bellique. Plaut. Au faict de la paix, et de la guerre, En temps de paix, et de guerre.
    \
        Domi apud me. Terent. En ma maison, Chez moy.
    \
        Ad me abducta est domum. Terent. Chez moy, En ma maison.
    \
        Domus, et quae domui cedunt. Paulus. La maison, et ses appartenances.
    \
        Domum me conuertam transacta re. Terent. Je m'en retourneray en la maison.
    \
        Domum reditio. Caes. Retour en sa maison.
    \
        Visam domum. Terent. Je l'iray veoir en la maison.
    \
        Domo abire. Terent. Sortir de la maison.
    \
        Domo exulo. Terent. Je ne m'oseroye trouver en la maison, Je suis banni de la maison.

    Dictionarium latinogallicum > domus

  • 4 emigro

    ēmĭgro, āre, āvi, ātum - intr. - changer de pays, déménager, émigrer.    - domo emigrare: déménager ou s'expatrier.    - emigrare e vita: mourir.
    * * *
    ēmĭgro, āre, āvi, ātum - intr. - changer de pays, déménager, émigrer.    - domo emigrare: déménager ou s'expatrier.    - emigrare e vita: mourir.
    * * *
        Emigro, emigras, pen. corr. emigrare. Changer de lieu, Se departir de quelque lieu.
    \
        Emigrare e vita. Cic. Mourir.

    Dictionarium latinogallicum > emigro

  • 5 auswandern

    auswandern, migrare, emigrare, demigrare, absol. od. aus einem Orte, ex alqo loco, nach einem Orte, in alqm locum (übh. aus-, fortziehen). – transmigrare alqo (hinüberziehen, nach einem Orte, z. B. Veios). – transferre domum suam od. (v. mehreren) domos suas. transferre domicilium suum od. (v. mehreren) domicilia sua. transferre sedem od. (von mehreren) sedes (seinen Wohnsitz, seine Wohnsitze nach einem andern Orte hin verlegen, absol. od. mit Ang. wohin? durch in m. Akk., z. B. in continentem, in Africam). – relinquere quaerereque patriam (das Vaterland verlassen u. ein anderes suchen). – domo emigrare (aus der Heimat fortziehen). – domo emigrare, aliud domicilium, alias sedes petere (aus der Heimat ziehen u. andere Wohnsitze suchen, von einer Völkerschaft). – aliorsum migrare (anderswohin ziehen). – sedem mutare, commutare. sedem ac locum mutare (seinen Wohnsitz mit einem andern vertauschen); verb. commutare sedes et transferre domicilia. – solum od. locum mutare. solum vertere (den heimatlichen Boden mit einem fremden vertauschen, euphemist. für »ins Exil gehen«; dah. auch mit dem Zus. exsilii causā, von politischen Flüchtlingen). – secedere in locum (aufrührerischerweise sich von der Obrigkeit trennen und aus der Stadt ziehen, wie die Römer auf den Heiligen Berg).

    deutsch-lateinisches > auswandern

  • 6 domus

    ūs, реже ī (dat. арх. domo и domu; gen. pl. domuum и domorum) f.
    1) дом, жилище, местопребывание
    domi и domui Cдома
    domi meae (tuae) C — у меня (тебя) дома, в моём (твоём) доме
    domum C etc.домой
    domo C etc.из дому
    aliquem tecto et domo invitare C — пригласить кого-л. к себе
    domi — самостоятельно, лично
    domi habeo (domi est mihi) Ter, C — сам имею (знаю), т. е. в посторонней помощи не нуждаюсь
    domi habet fallacias Pl — за тем, чтобы обмануть, у неё дело не станет
    sed quid ego nunc haec ad te, cujus domi nascuntur? C — но зачем я всё это говорю тебе, который и сам это знает?
    domum abducere aliquem C — склонить кого-л. на свою сторону
    3) родина, отечество
    domi militiaeque C, militiae et domi Ter, Sl, domi bellique (belloque) L etc.во время мира и на войне
    4) семья, семейства
    5) род, племя
    d. Assaraci Vpopulus Romanus
    6) секта, философская школа (d. Socratica H)

    Латинско-русский словарь > domus

  • 7 emigro

    ē-migro, āvī, ātum, āre, I) intr. ausziehen, auswandern, hinc hodie emigravit aut heri, Plaut.: emigravit pridem ex hisce aedibus, Plaut.: huc ex illa domo praetoria emigrabat, Cic.: domo eius, Cic.: aedibus, Titin. fr.: domo (aus der Heimat), Caes.: Colophon, quo Delphis (von D.) emigraverat, Lact.: em. ex urbe Eleusina (nach E.), Iustin.: em. Eleusina, em. Metapontum, Iustin.: absol., septem menses sunt, cum in hasce aedes pedem nemo intro tulit, ut semel emigravimus, Plaut.: qui post hunc casum emigraverunt, Sen.: populus, quem tyranni emigrare iusserant, in urbem revocatur, Iustin. – übtr., scheiden, e vita, Cic. de legg. 2, 48: ex hac vita, Augustin. de civ. dei 1, 22, 1; conf. 9, 3. – II) tr.: A) ausziehen-, auswandern machen, emigrabit te de tabernaculo suo, Vulg. psalm. 51, 7. – refl., senia et iurgia sesemet aedibus emigrarunt, sind ausgezogen, Titin. com. 148. – dah. non ergo perseverans in aeternum, sed emigrandus, der ausziehen muß, Augustin. in psalm. 51, 4. – B) übtr., übertreten, scripturas, Tert. de cor. mil. 1.

    lateinisch-deutsches > emigro

  • 8 Heimat

    Heimat, domus. – patria (Vaterland). – patrium solum (der vaterländische Boden). – domestica sedes (häuslicher Wohnsitz). – sedes od. verb. sedes et domicilium (Wohnsitz). – in der H., domi; inter suos (bei den Seinigen); auch domesticus (z.B. servitus): ganz in der Nähe der H., propea domo: ohne H., s. heimatlos: die H. verlassen, domum et propinquos od. patriam od. sedem od. (von mehreren) sedes od. (von einem Volke) urbes ac sedes suas relinquere; sedem od. (von mehreren) sedes mutare: solum mutare (bes. von Verbannten): aus der H. ziehen, domo emigrare: in die H. zurückkehren, s. heimkehren: jmd. nach seiner H. fragen, unde domo alqs sit quaerere.

    deutsch-lateinisches > Heimat

  • 9 emigro

    ē-migro, āvī, ātum, āre, I) intr. ausziehen, auswandern, hinc hodie emigravit aut heri, Plaut.: emigravit pridem ex hisce aedibus, Plaut.: huc ex illa domo praetoria emigrabat, Cic.: domo eius, Cic.: aedibus, Titin. fr.: domo (aus der Heimat), Caes.: Colophon, quo Delphis (von D.) emigraverat, Lact.: em. ex urbe Eleusina (nach E.), Iustin.: em. Eleusina, em. Metapontum, Iustin.: absol., septem menses sunt, cum in hasce aedes pedem nemo intro tulit, ut semel emigravimus, Plaut.: qui post hunc casum emigraverunt, Sen.: populus, quem tyranni emigrare iusserant, in urbem revocatur, Iustin. – übtr., scheiden, e vita, Cic. de legg. 2, 48: ex hac vita, Augustin. de civ. dei 1, 22, 1; conf. 9, 3. – II) tr.: A) ausziehen-, auswandern machen, emigrabit te de tabernaculo suo, Vulg. psalm. 51, 7. – refl., senia et iurgia sesemet aedibus emigrarunt, sind ausgezogen, Titin. com. 148. – dah. non ergo perseverans in aeternum, sed emigrandus, der ausziehen muß, Augustin. in psalm. 51, 4. – B) übtr., übertreten, scripturas, Tert. de cor. mil. 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > emigro

  • 10 umziehen

    umziehen, I) v. tr.: 1) wechseln, mutare. sich umziehen, vestes mutare: sich ganz (von Kopf bis zu Fuß) umz., calceos et vestimenta mutare. – 2) um etwas herumgehen: circumire. – lustrare (um etwas herumwandeln, um zu besichtigen, z.B. agros). – 3) umgeben mit etwas: circumdare alqd alqā re od. alci rei alqd (z.B. fossam castris). – cingere alqd alqā re (mit etwas umschließen, z.B. castra fossā). – obducere alqd alqā re od. alci rei alqd (etwas über oder um etwas hinbreiten). – etw. mit Linien umz., circumducere alqd lineis. – der Himmel umzieht sich, caelum nubibus obducitur. – II) v. intr. migrare od. demigrare in alium locum (nach einem andern Orte). – domo od. e domo emigrare (aus seiner bisherigen Wohnung ziehen). – sedem mutare (einen Wohnsitz mit einem andern vertauschen).

    deutsch-lateinisches > umziehen

  • 11 Wohnung

    Wohnung, domicilium (die Wohnung, insofern man da zu Hause ist). – sedes (der Wohnsitz als feste Stelle, wo man sich häuslich niederläßt u. wohnt); verb. sedes et domicilium.aedes, ium,f.aedificium (Wohngebäude im [2733] Gegensatz zu denübrigen Räumen). – habitatio (das Wohnhaus, Wohnzimmer, bes. Mietwohnung, Mietlogis). – Ist es = Absteigequartier, Herberge, s. d. – freie W., aedes liberae: gemeinschaftliche W., una domus: die u. die W. haben, habitare m. Advv. (s. »wohnen no. I« zu habitare): jmdm. einen Ort zur W. anweisen, alci alqm locum ad habitaudum dare (z.B. domum): seine W. wo nehmen, in alqm locum devertere (wo einkehren als Gast); sich niederlassend, s. (sich) niederlassen no. II: seine W. bei jmd. nehmen, ad alqm devertere in hospitium (als Gast); in alcis domum migrare (als Mieter oder Einwohner): seine W. bei jmd. haben, alcis hospitio uti (als Gast); apud alqm od. in alcis domo habitare (in jmds. Hause wohnen, als Mieter oder als Gast): seine W. verändern, e domo emigrare (aus dem Hause ausziehen); sedem mutare (seinen Wohnsitz vertauschen): jmds. W. einem weisen, einen nach jmds. W. führen, ubi habitat alqs, ducere ac demonstrare alci.

    deutsch-lateinisches > Wohnung

  • 12 Переехать,

    переезжать - transmittere (ex Sicilia in Africam); aedes mutare; domo / e domo migrare, emigrare, aliud domicilium / aliam sedem quaerere, petere; transire (serpentem);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Переехать,

  • 13 переезжать

    transmittere [o, misi, missum] (ex Sicilia in Africam); aedes mutare [1]; domo / e domo migrare [1]; emigrare [1], aliud domicilium / aliam sedem quaerere [o, sivi, situm], petere [o, ivi, itum]; transire [eo, ii, itum] (serpentem)

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > переезжать

  • 14 hospitium

    hospĭtĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] hospitalité, réception. [st2]2 [-] toit hospitalier, logement, gîte, hôtellerie, auberge. [st2]3 [-] lieu de refuge (pour les animaux). [st2]4 [-] rapports entre les hôtes, liens d'hospitalité; droits d'hospitalité.    - hospitium cum aliquo publice facere: contracter avec qqn des liens officiels d'hospitalité.    - hospitio alicujus uti: recevoir l'hospitalité chez qqn.
    * * *
    hospĭtĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] hospitalité, réception. [st2]2 [-] toit hospitalier, logement, gîte, hôtellerie, auberge. [st2]3 [-] lieu de refuge (pour les animaux). [st2]4 [-] rapports entre les hôtes, liens d'hospitalité; droits d'hospitalité.    - hospitium cum aliquo publice facere: contracter avec qqn des liens officiels d'hospitalité.    - hospitio alicujus uti: recevoir l'hospitalité chez qqn.
    * * *
        Hospitium, hospitii. Liu. Logis à recueillir les estrangiers qui sont noz amis et alliez.
    \
        Excipere aliquem hospitio. Ouid. Le loger, Le heberger.
    \
        Iungimus hospitio dextras. Virgil. Nous touchons en la main l'un de l'autre, par droict d'hospitalité et ancienne amitié.
    \
        Renuntiare hospitium alicui, et domo emigrare. Cic. Quicter à aucun ceste alliance, et luy declarer qu'on s'en depart.
    \
        Hospitium calamitatis. Plaut. Où toute calamité est logee.
    \
        Hospitium. Cic. L'alliance et amitié que deux ont ensemble de s'entreloger quand ils vont au pays l'un de l'autre.

    Dictionarium latinogallicum > hospitium

См. также в других словарях:

  • RYSVICUM i. e. RYSWYK — RYSVICUM, i. e. RYSWYK pagus celebris, et peramoenus Hollandiae, suburbanus Hagae Comitum, Potentissimi, Augustissimi, Felicissini, Serenissimi VILHELMI III. Magnae Britanniae Regis, Castro sumptuosissimo, magnificentissimo nobilitatus; in cuius… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • alliance — I. Alliance, voyez en Allier. II. Alliance, Necessitas. Alliance entre aucuns, Foedus. Alliance par laquelle on s associe, Sociale foedus, Pactum foedus. Une alliance qu on ne tient pas, Pax infida, Foedus infidum. Alliance que deux personnages… …   Thresor de la langue françoyse

  • departir — se Departir et s en aller de la maison, Abire domo. Se departir de quelqu un, Desistere ab aliquo. Se departir d aucun en le baisant, Dimitti osculo. Se departir d avec aucun, et aller demeurer ailleurs, Semigrare ab aliquo. Si tu te voulois… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»